Shokoofeh Nasiri

Ook toen Shokoofeh grafisch design studeerde, ervoer ze onvrijheid. De Mullahs (religieuze politie) vielen de universiteit binnen, en gaven kritiek op de gemaakte afbeeldingen. Ze mocht niet geloven wat ze wilde, niet de kleding dragen die ze wilde, niet de kunstuitingen maken die ze wilde en vooral; haar mening niet uiten.

De situatie werd steeds onhoudbaarder en het gezin besloot te vluchten. Dat was 3 maanden voor Shokoofeh haar opleiding Grafisch Design kon afronden. Het gezin meldde zich in Ter Apel en in de 6 jaren die erop volgden, moesten ze diverse malen verhuizen en hebben ze in  AZC’s in Gilze-Rijen, Grave, Amersfoort en Arnhem gewoond. Op dit moment heeft Shokoofeh een verblijfsvergunning en wacht ze op de toewijzing van een woning. Ondanks de moeilijke situatie waarin het gezin verkeerde, leerde Shokoofeh haar eigen stem kennen door muziek te maken met haar broers; iets wat in Iran streng verboden was. 

Ook ging ze meer kunstwerken maken, om wat zich binnen in haar afspeelde naar buiten te brengen. Ze mocht haar werk exposeren en haar zelfvertrouwen groeide. Langzamerhand besefte Shokoofeh dat het haar plicht was de stem te zijn voor haar landgenoten, zodat anderen zouden kunnen leren wat het betekent om in Iran te leven, vooral als meisje of vrouw. In deze expositie toont zij haar innerlijke strijd en overtuiging over het recht op vrijheid voor vrouwen in Iran heeft vormgegeven. 

Foto’s
Tijdens de jaren in het AZC observeerde en fotografeerde Shokoofeh diverse mensen en objecten. Deze foto’s vormen het verhaal van deze periode uit haar leven. In de bijgevoegde teksten kunt u hun betekenis duiden. 

Kleding
Shokoofeh gaf de kinderen van het AZC de mogelijkheid hun dromen op stof te tekenen en maakte daar kleding van als een hommage aan ‘de moeder’. 

Ogen
De ogen die Shokoofeh stuk voor stuk geborduurd heeft, staan voor het kijken en wachten waardoor de afgelopen 6 jaar gekenmerkt werden.

Maskers
Ze ziet de maskers als representatie van het niet jezelf mogen zijn. Het masker verbergt je werkelijke emoties. Je hebt steeds een ander masker nodig. De motieven verwijzen naar de strijd voor vrouwenrechten in Iran en naar de moeilijke gebeurtenissen die Shokoofeh ervaren heeft. Zo is er het masker dat een ingestort gebouw representeert waarbij veel mensen overleden. Maar ook laten de maskers zien dat mensen de kracht weer vinden door te groeien door motieven van gouden littekens en bloemen. Haar maskers zijn ingezet bij de demonstraties in het najaar van 2022 om steun te betuigen aan het verzet van de jonge vrouwen in Iran. 

Grafisch werk
Ook in haar grafisch werk, zien we de maskers terug. Andere symbolen die terugkeren in haar werk zijn de vogels (al dan niet gekooid), de weegschaal van Vrouwe Justitia, het bloed (dat de verplichte hijab oplevert) en het vuur waarover gelopen moet worden. Symbolen die staan voor het onrecht dat Iraanse meisjes en vrouwen wordt aangedaan, de strijdlust en het verlangen naar vrede en vrijheid, maar ook de enorme veerkracht. Gedurende de periode van de grote protesten om de Iraanse vrouwen in hun strijd voor de vrijheid te ondersteunen, maakte Shokoofeh elke dag een actieposter.